147.
Վերջում՝ համար․ա երկնքի տակ, ծնվեցին ջրի կաթիլները։ Նրանք լեռների բարձրից, հողի միջից դուրս եկան ու, լույսն իրենց մեջ, ցնծության թիթեռն իրենց վրա, կտկտալով իջան ցած։ Լեռն ի վար, ծառերի կողքերով, թփերի արանքներով, զարմանազան խատուտիկ խճաքարերի վրայով գալիս էին կաթիլները։
-Ինչքա՜ն քաղցր եք,- ասում էին նրանց մամուռները։
Նռանե Մուրադյանի ուսումնական բլոգ 