Ավարտ մտածիր Վ. Սարոյանի «Նարինջները» պատմվածքի համար:
Միուս օրը նա նորից եկավ նարինջ վաճառելու նույն մտքերով որ նրանից վոչմոկ նարինջ չի գնի, բայց հետո Լուկաին մոտեցավ մի պապիկ և նայեց նարինջներին, Լուկան ասաց։
— Դուք ուզում եք նարինջ
Պապիկը գլխով արեց
— Այն արժե 5 ցենտ, ասաց Լուկան
Պապիկը ասաց
— Ես գումար չունեմ
Ոչինչ ես ձեզ անվճար մի հատիկ կտամ, ասաց Լուկան
Պապիկը սուս ու փուս վերցրեց և հեռացավ։
Այդ օրը բացի պապիկից Լուկաին ոչ ոք չմոտեցավ։
Միուս օրը Լուկան ելի գնաց նարինջ վաճառելու, մի քանի րոպե անց մոտեցավ ելի այդ նույն պապիկը և Լուկան ասաց։
— Ելի նարինջ եք ուզում, ասաց Լուկան
— Այո բայց այս անքմ անվճար չե ես այն կգնեմ, ասաց պապիկը
— Լավ, իսկ ինչքան տամ, հարցրեց Լուկան
— Ամբողջը, ասաց պապիկը
— Ամողջը, զարմացաց ասաց Լուկան
— Այո, ասաց պապիկը
Լուկան մի կողմից շոկի մեջ եր մի կողմիցել շատ ուրախ։ Լուկան մի մեծ տոպրակի մեջ լցրեց ամբողջ նարինջները և տվեց պապիկին, պապիկնել սուս ու փուս գումարը տվեց և հեռացավ,
— Շնորհակալություն, ուրախացաց գոռաց Լուկան,
Պապիկնել պտտվեց և ժպտաց։
Նռանե Մուրադյանի ուսումնական բլոգ 