Рубрика: Իմ գրքերը

Posted on

Խոսացող կեդանական աշխարհ գիրք

Մաս առաջին

Կար-չկար մի գեղեցիկ, գունավոր մոլորակ կար։Մի անգամ մի գյուղում կար մի աղջիկ, որը անընդհատ գործ էր անում, նրան արգելում էին հանգստանալ։ Մի օր այդ աղջիկը գնաց անտառ։ Նա այնքան հոգնած էր, որ չնկատեց ոնց քնեց։ Մի քանի ժամ անց նա արթնացավ և տեսավ մի գեղեցիկ և գունավոր անտառ, նրա շուրջը պատված էր կեդանիներով, որոնք խոսում էին։ Նա չէր հավատում, որ այդ ամեն ինչը իրական է, նրան թվում էր, որ երազ է։ Նա տրորեց աչքերը, բայց հետո հասկացավ որ երազ չէ։ Հետո կենդանիները ասացին․

-Բարև, սիրուն աղջիկ, արի քեզ ուղեկցենք անտառի խորքերը,-մեղմ ձայնով ասացին կենդանիները։

-Լավ,-ասաց աղջիկը զարմացած ձայնով։

Եվ ուղեկցեցին անտառի խորքերը։ Նրանք շատ երկար ճանապարհ անցան իրար հետ և հասցրեցին ծանոթանալ։ Կային երեք նապաստակ, եղնիկ և ոզնի, նրանցից ոչ ոք անուն չուներ, և աղջիկը նրանց անուններ դրեց․երեք նապաստակների անունները՝ Նուֆ-նուֆ, Նաֆ-նաֆ և Նիֆ-նիֆ, եղնիկի անունը Շարիկ էր, ոզնիի անունը՝ Տուկ-տուկ։Երբ եկավ ժամանակը հեռանալու, կեդանիները աղջկան տվեցին խմելու բան և ասացին, թե՝ երբ ուզենաս մեզ տեսնել, կխմես այդ խմելիքը և կհայտնվես կենդանական աշխարհում։

Մաս երկրորդ

Մի քանի շաբաթ անց աղջիկը որոշեց ելի տեսնել երեք նապաստակներին եղնիկին և ոզնիին նա խմեց այդ խմելիքը և հայտնվեց կեդանական աշխարհում և տեսավ իր ընկերներին։ Նապաստակները, եղնիկը և ոզնին գրկեցին աղջկան և ասացին․

-Մենք քեզ շատ էինք կարոտել,-ասացին կենդանիները։

-Եսել էի ձեզ շատ կարոտել,-ասաց աղջիկը։

Նրանք միասին որոշեցին գնալ ճամփորդության կենդանիները ասացին աղջկան․

-Իսկ դու գիտեյր որ մեր անտառում կան հեքիաթային մրգեր,-ասացին կենդանիները։

-Ոչ,-ասաց աղջիկը։

-Արի մենք քեզ ցույց տանք,-ասացին կենդանիներ։

-Եկեք,-ասաց աղջիկը։

Եվ որոշեցին գնալ անտառ։ Երբ նրանք հասան կենանիներն և աղջիկն տեսան որ ծառի տակ մեծ արջ էր նստած, որը ուտում էր մրգերը նրանք փորցեցին փրկել մրգերը, որովհետև եթե այդ մրգերից որևե ծառ չունենա մրգեր անտառը կոչնչանա և դրա արցյունքում կենդանիները կարող էն ոչնչանալ արջը արդեն շատ միրգ եր կերել և կենդանիները քիչ քիչ վերանում էին աղջիկը ամենինչ անում էր, որ իր ընկերները կենդանի մնան բայց աղջիկը ոչմի բան չեր կերել նա ել ուժ չուներ բայց հետո նրանք տեսան, որ ծառերից խնձորենին արմատներից պոկվեց և բարձացավ վերև ու սկսեց խփել արջին արջը վախից փախավ և ամեն ինչ իր տեղը եկավ կենդանիները ել չեին ոչնչանում բայց աղջիկը ուժ չուներ և չեր կարում վեր կենալ կենդանիները աղջկան խնձոր տվեցին և ասացին․

-Կեր այս խնձորը,-ասացին կենդանիները։

-Լավ,-ասաց աղջիկը։

Աղջիկը կերավ այդ խնձորը և մի անգամից իրեն ուժեղ ըզգաց չե, որ այդ խնձորը հեքիաթային էր։

Создайте подобный сайт на WordPress.com
Начало работы